ส่วนตำนานเล่าขานเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในหมู่เกาะลังกาวีนั้นมีหลากเรื่องราว แต่ที่รู้จักและกล่าวขานกันมากที่สุด  เห็นจะเป็นเรื่องราวโศกนาฏกรรมของพระนาง “ มัสสุรี”  (Mahsuri) เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อราว 200 ปีก่อน มีสามีภารยาจากเกาะภูเก็ตเข้าไปตั้งรกรากบนเกาะลังกาวี จนให้กำเนิดบุตรสาวนามว่า “มัสสุรี”  เป็นหญิงสาวที่มีความงดงามทั้งร่างกายและจิตใจ  จนได้แต่งงานกับ  “วันดารุส” โอรสของเจ้าลังกาวี  จนมีพยานรักเป็นเจ้าชายตัวน้อยนามว่า “วันฮาเก็ม”  อย่างไรก็ตามการอภิเษกสมรสของคนทั้งสอง  ไม่เป็นที่พอใจของแม่ยายและบุคคลที่ไม่หวังดีบางกลุ่ม  ต่อมาเกิดสงครามเจ้าชายวันดารุส  มีความจำเป็นต้องนำทัพออกรบ  ปล่อยให้เจ้าหญิงมะห์สุรีอยู่กับเจ้าชายวันฮาเก็ม  อยู่มาวันหนึ่ง มีนักดนตรีพเนจรผู้หนึ่งผ่านมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยและอดอยาก ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจ  นางจึงให้ที่พักพิงและจัดหาอาหารให้  จึงเป็นโอกาสของผู้ที่ไม่หวังดีใส่ร้ายนางว่าคบชู้สู่ชาย  จนถูกพิพากษาให้ประหารชีวิตนาง  ก่อนที่เพชฆาตจะใช้กริชแทงเข้าช่องท้องของนาง  นางได้กล่าวคำคล้ายคำสาบไว้ว่า “ ถ้านางเป็นผู้บริสุทธิ์  เลือดของนางจงหลั่งออกมาเป็นสีขาว  ถ้านางไม่ผิดขอให้แผ่นดินลังกาวี  อย่าได้มีความเจริญรุ่งเรืองไปตลอดเจ็ดชั่วโครต”  หลังจากนั้นเพชฆาตก็สังหารชีวิตเธอ  ทว่าเลือดที่หยดลงพื้นเป็นสีขาว  ชาวลังกาวีจึงเล่าตำนาน “พระนางเลือดขาว” นี้สืบต่อมายาวนาน  ส่วนเจ้าชายวันดารุส  เมื่อทราบข่าว  ทรงเสียพระทัยมาก  จึงกลับมารับพระโอรส  แล้วอพยพมาอยู่ที่เกาะภูเก็ต  โดยไม่กลับไปเหยียบแผ่นดินลังกาวีอีกเลย  จากเรื่องเล่าดังกล่าว  จึงเชื่อกันว่าสาเหตุที่เกาะลังกาวีไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควรคงมาจากคำสาบของนางนี่เอง